نویسندگان: ابراهیم خدایار * ، یحیی عبید صالح عبید |
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت مدرس |
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: تخصصی | دریافت: 1391/1/22 - پذیرش: 1392/8/29 - انتشار: 1392/8/29 |
|
چکیده مقاله: |
یکی از ویژگیهای اصلی شعر فارسی، تخلّص شعری است. این موضوع دستکم تا پایان عصر مشروطه، دغدغۀ ذهنی بخش گستردهای از شاعران محیطهای فارسیزبان در مشرق زمین بوده و از طریق شعر فارسی در میان دیگر ملل مسلمان نیز رواج یافته است. تخلّص، بدان گونه که در میان ایرانیان گسترش داشته، در میان عرب شهرت نیافته است و با نام لقب شعری در نزد آنان شناخته شده و از این راه بر میراث شعری شاعران عربی تأثیر گذاشته است. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به مقایسه نامهای شعری شاعران فارسیزبان و عرب ذیل «تخلّص و القاب شاعرانه» در شعر فارسی و عربی پرداخته، ویژگیهای آن را در دو فرهنگ بررسی کرده است. سؤال اصلی پژوهش این است که «نامهای شعری شاعران فارسی زبان و عرب از لحاظ نوع نام، جایگاه و اهمیت آن تا چه حدی با یکدیگر شباهت و تفاوت دارند؟» نتیجۀ پژوهش نشان داد تخلّص به دلیل گسترش شگفتانگیز آن در شعر فارسی، در شعر عربی نیز تأثیر گذاشته است. در کنار عوامل مؤثّر، در گزینش نامهای شعری اعم از تخلّص، لقب و نام مستعار، گاه عوامل بیرونی مانند حوادث، ممدوحان، ولینعمتان و اوضاع اقلیمی جامعه و گاه عوامل درونی مانند عقاید باطنی شعرا مؤثّر بودهاند |
واژههای کلیدی: تخلّص، لقب، نامهای شعری، نام مستعار، شعر فارسی و عربی
پژوهش ادبیات تطبیقی...
ما را در سایت پژوهش ادبیات تطبیقی دنبال می کنید
برچسب : تخلص در شعر,تخلص در شعر چیست,تخلص در شعر فارسی,تخلص در شعر یعنی چه؟,تخلص در شعر نو,چند نمونه تخلص در شعر,تخلص در شعر پروین اعتصامی,تخلص در شعر شهریار,تخلص در شعر مولانا,تخلص در شعر سعدی, نویسنده : moqareno بازدید : 223 تاريخ : جمعه 26 شهريور 1395 ساعت: 4:56